Θοδωρής
Στη γιορτή της 17ης Νοεμβρίου πέρασα υπέροχα. Όλα ήταν μια εμπειρία. Το καλύτερο πιστεύω πως ήταν ο ραδιοφωνικός σταθμός. Πρώτη φορά μίλησα σε ραδιόφωνο και ποτέ δεν είχα σκεφτεί πως θα το έκανα. Επίσης έμαθα πολλά πράγματα για το Πολυτεχνείο, τα οποία μπορούσα να μεταδώσω σε άλλους , μέσω της εκπομπής. Επιπλέον, εκείνη την περίοδο ξεκουραστήκαμε όλοι, γιατί χάναμε σχολικά και εξωσχολικά μαθήματα για να κάνουμε πρόβες. Και τι δε θα έδινα για να ξαναγίνει !!!
Ελευθερία
Η επίσκεψη μας στο ραδιοφωνικό σταθμό του Πανεπιστημίου ήταν μια αξέχαστη εμπειρία. Μπορεί να ήταν λίγο κουραστικά αλλά άξιζε τον κόπο. Και μόνο η αγωνία στα πρόσωπά μας και το άγχος να μην κάνουμε κανένα λάθος ήταν συναρπαστικό!!!
Ελπίζω κάποια μέρα να ξαναπάμε.
Νεφέλη
Την Παρασκευή με το σχολείο μου πήγα στον ραδιοφωνικό σταθμό του Πανεπιστημίου. Κάναμε πρόβα για την γιορτή της 17 Νοεμβρίου. Εντυπωσιάστηκα! Ήταν ένα πάρα πολύ μικρό δωματιάκι, καλυμμένο από μαύρο «σφουγγάρι» για να απορροφάει τον ήχο το οποίο λέρωνε πολύ. Επίσης έκανε πάρα πολύ ζέστη.
Ο ραδιοφωνικός σταθμός είχε πολλές καρέκλες και 4 υπολογιστές πάνω σε άσπρα θρανία. Φυσικά είχε 6 μικρόφωνα και 7 ακουστικά που αυτοί που τα φορούσαν άκουγαν σε μεγάλη ένταση ό,τι έβγαινε στον «αέρα». Στα αριστερά υπήρχε ένα παραθυράκι που έβλεπε στο διπλανό γραφείο.
Τραγουδήσαμε πολλές φορές όλα τα τραγούδια και έφτασε η στιγμή που έβαλα τα ακουστικά. Ακούγονταν τα πάντα, αν χασμουριόμουν, αν κουνούσα το χαρτί ακόμα και αν το παιδί που στεκόταν παραπίσω μου ψιθύριζε κάτι στον διπλανό του! Όποτε έπρεπε να ήμαστε πολύ ήσυχοι πράγμα το οποίο ήταν πολύ δύσκολο.
Πήγαμε άλλες 2 φορές στον ραδιοφωνικό σταθμό, την μια για να κάνουμε πρόβα και την άλλη ήταν η γιορτή.
Περάσαμε πολύ ωραία και θα ήθελα να ξαναπάμε κάποια στιγμή!
Ορέστης
Την 17η του Νοεμβρίου η τάξη μας, το ΣΤ1, βρέθηκε στο στούντιο του ραδιοφωνικού σταθμού του Πανεπιστημίου Πατρών UPFM για να συμμετάσχει στο αφιέρωμα που έκανε ο σταθμός για την 38η επέτειο από τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Το αφιέρωμα κράτησε δύο ώρες, κατά της οποίες διαβάστηκαν 14 κείμενα, 11 λόγοι και 3 κατάλογοι νεκρών και τραγουδήθηκαν 9 τραγούδια με τη συνοδεία του αρμονίου της δασκάλας της μουσικής του σχολείου μας Μαρίας Ρέντιτ. Μαζί μας τραγούδησε και η κόρη της, Αναστασία, η οποία είχε σημαντική θέση στα τραγούδια «Μάνα μου κρύψε το σπαθί», «Τρίτος Παγκόσμιος» κ.α. Η συμπεριφορά των παιδιών της τάξης μας σε γενικές γραμμές ήταν καλή (λέμε τώρα καλή γιατί … ) αλλά ο δάσκαλός μας χρειάστηκε να επέμβει αρκετές φορές για να διατηρήσει την τάξη. Από όσα μας είπαν αυτοί που άκουσαν το αφιέρωμα αλλά και από τα μηνύματα που στάλθηκαν στον σταθμό, συμπεράναμε πως το αποτέλεσμα ήταν καλό, αν και οι πιο πολύ είχαμε άγχος.
Βάλια
Φέτος στις 17 Νοεμβρίου πήγα με την τάξη μου στον ραδιοφωνικό σταθμό του Πανεπιστημίου Πατρών για να κάνουμε εκπομπή σχετικά με το Πολυτεχνείο.
Ο ραδιοφωνικός σταθμός ήταν επενδυμένος με ένα μαύρο μαλακό υλικό σαν αφρολέξ σε σχήμα αυγοθήκης. Είχε πολλά μικρόφωνα, ακουστικά και κονσόλες για να ρυθμίζεις τους ήχους. Είχε επίσης ένα κόκκινο κυκλικό φωτάκι που ήταν συνδεδεμένο με την κονσόλα στην μέση ενός τραπεζιού και άναβε μόνο όταν ήμασταν στον αέρα.
Τραγουδήσαμε και μιλήσαμε για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Όπως οι φοιτητές είχαν το δικό τους ραδιοφωνικό σταθμό, έτσι και εμείς την μέρα αυτή μέσα από το ραδιόφωνο θυμίσαμε με λίγα λόγια στον κόσμο που μας άκουσε τους τότε φοιτητές που αγωνίζονταν για την δημοκρατία και την ελευθερία του λόγου.
Ήταν μια διαφορετική γιορτή για την επέτειο του Πολυτεχνείου που θα μου μείνει αξέχαστη.
Μάρθα
Την φετινή επέτειο του Πολυτεχνείου είχα τη χαρά και την τύχη να τη ζήσω μέσα από μια ανεπανάληπτη εμπειρία .Η τάξη μου παρουσίασε ζωντανά μέσα από κείμενα αλλά και αναφορές σημαντικά γεγονότα τα οποία έγιναν εκείνη την σημαδιακή μέρα. Τραγουδήσαμε επίσης τραγούδια του Μάνου Λοΐζου αλλά και του Ξυλούρη που έδωσαν ένα διαφορετικό τόνο αλλά και συναίσθημα στην ραδιοφωνική μας εκπομπή.
Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε που μπορούσα να ακούσω την φωνή μου μιλώντας στο μικρόφωνο και φορώντας τα ακουστικά. Βέβαια έπρεπε όλα να πραγματοποιηθούν με ακρίβεια, χωρίς λάθη και να προσέχουμε να μην ακουστεί ο παραμικρός ήχος που θα μεταδιδόταν ζωντανά στους ακροατές.
Ήταν μια ιδιαίτερη τιμή για μας, τα παιδιά της δικής μου γενιάς ,να παρουσιάσουμε από τον σταθμό του Πανεπιστημίου μια ζωντανή εκπομπή για ένα τόσο ξεχωριστό γεγονός της ιστορίας μας .Ίσως στο μέλλον δε θα μπορέσω να ξαναζήσω κάτι παρόμοιο.
Μάριος
Η πρώτη μου φορά που μπήκα σε ραδιοφωνικό σταθμό ήταν μόνο για να πω τα κάλαντα. Όμως τη δεύτερη φορά δεν πίστευα πως θα συμμετείχα και εγώ.
Το προσωπικό του σταθμού UPfm μας υποδέχτηκε, περιμένοντας από εμάς ένα θετικό αποτέλεσμα για τη γιορτή της 17η Νοεμβρίου. Η εκπομπή μας κράτησε περίπου δύο ώρες.
Στο τέλος όλα πήγαν όπως θέλαμε. Στο σπίτι οι γονείς μου έδωσαν συγχαρητήρια για την εκπομπή
Γιώτα
Η 17 Νοεμβρίου είναι μια μέρα αφιερωμένη στον σκληρό και άνισο αγώνα των φοιτητών ενάντια σε ένα ξενόφερτο καθεστώς. Έχουν περάσει 38 χρόνια από τότε, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να ξεχάσουμε τον αγώνα αυτών των ανθρώπων. Διότι δεν επαναστατούσαν μόνο για να αντισταθούν στις πιέσεις, αλλά και για να αποκτήσουν ελεύθερη βούληση και άποψη. Εμείς για να τιμήσουμε τη μνήμη τους, διότι πολλοί πέθαναν, βγήκαμε σε ανοιχτή ακρόαση στο ραδιοφωνικό σταθμό του πανεπιστημίου Πατρών.
Για μια στιγμή όλοι νιώσαμε το συναίσθημα που κατέκλυζε τους δρόμους του Πολυτεχνείου, καθώς όλοι οι φοιτητές ενθάρρυναν τους πάντες και έδωσαν όλο τους το είναι, ακόμα και την ζωή τους για τα πιστεύω τους. Για μια στιγμή ο χρόνος σταμάτησε και γύρισε πίσω, τότε που οι φοιτητές μετέδιδαν ενθαρρυντικά συνθήματα μέσω του δικού τους ραδιοφωνικού σταθμού, ξυπνώντας τα αισθήματα των ανθρώπων και την ανάγκη τους για μια ζωή καλύτερη. Ανακοινώσαμε τα γεγονότα όπως έγιναν, όπως επίσης τραγουδήσαμε μελωδίες που θύμιζαν την εποχή και απαριθμήσαμε τους νεκρούς που αδικοχάθηκαν .
Έτσι ο κόσμος είχε την ευκαιρία να ξαναθυμηθεί και να αναλογιστεί ότι χωρίς αυτήν την επανάσταση η ζωή μας θα ήταν διαφορετική. Πιστεύω ότι η εμπειρία αυτή ήταν για όλους σημαδιακή.
Στη γιορτή της 17ης Νοεμβρίου πέρασα υπέροχα. Όλα ήταν μια εμπειρία. Το καλύτερο πιστεύω πως ήταν ο ραδιοφωνικός σταθμός. Πρώτη φορά μίλησα σε ραδιόφωνο και ποτέ δεν είχα σκεφτεί πως θα το έκανα. Επίσης έμαθα πολλά πράγματα για το Πολυτεχνείο, τα οποία μπορούσα να μεταδώσω σε άλλους , μέσω της εκπομπής. Επιπλέον, εκείνη την περίοδο ξεκουραστήκαμε όλοι, γιατί χάναμε σχολικά και εξωσχολικά μαθήματα για να κάνουμε πρόβες. Και τι δε θα έδινα για να ξαναγίνει !!!
Ελευθερία
Η επίσκεψη μας στο ραδιοφωνικό σταθμό του Πανεπιστημίου ήταν μια αξέχαστη εμπειρία. Μπορεί να ήταν λίγο κουραστικά αλλά άξιζε τον κόπο. Και μόνο η αγωνία στα πρόσωπά μας και το άγχος να μην κάνουμε κανένα λάθος ήταν συναρπαστικό!!!
Ελπίζω κάποια μέρα να ξαναπάμε.
Νεφέλη
Την Παρασκευή με το σχολείο μου πήγα στον ραδιοφωνικό σταθμό του Πανεπιστημίου. Κάναμε πρόβα για την γιορτή της 17 Νοεμβρίου. Εντυπωσιάστηκα! Ήταν ένα πάρα πολύ μικρό δωματιάκι, καλυμμένο από μαύρο «σφουγγάρι» για να απορροφάει τον ήχο το οποίο λέρωνε πολύ. Επίσης έκανε πάρα πολύ ζέστη.
Ο ραδιοφωνικός σταθμός είχε πολλές καρέκλες και 4 υπολογιστές πάνω σε άσπρα θρανία. Φυσικά είχε 6 μικρόφωνα και 7 ακουστικά που αυτοί που τα φορούσαν άκουγαν σε μεγάλη ένταση ό,τι έβγαινε στον «αέρα». Στα αριστερά υπήρχε ένα παραθυράκι που έβλεπε στο διπλανό γραφείο.
Τραγουδήσαμε πολλές φορές όλα τα τραγούδια και έφτασε η στιγμή που έβαλα τα ακουστικά. Ακούγονταν τα πάντα, αν χασμουριόμουν, αν κουνούσα το χαρτί ακόμα και αν το παιδί που στεκόταν παραπίσω μου ψιθύριζε κάτι στον διπλανό του! Όποτε έπρεπε να ήμαστε πολύ ήσυχοι πράγμα το οποίο ήταν πολύ δύσκολο.
Πήγαμε άλλες 2 φορές στον ραδιοφωνικό σταθμό, την μια για να κάνουμε πρόβα και την άλλη ήταν η γιορτή.
Περάσαμε πολύ ωραία και θα ήθελα να ξαναπάμε κάποια στιγμή!
Ορέστης
Την 17η του Νοεμβρίου η τάξη μας, το ΣΤ1, βρέθηκε στο στούντιο του ραδιοφωνικού σταθμού του Πανεπιστημίου Πατρών UPFM για να συμμετάσχει στο αφιέρωμα που έκανε ο σταθμός για την 38η επέτειο από τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Το αφιέρωμα κράτησε δύο ώρες, κατά της οποίες διαβάστηκαν 14 κείμενα, 11 λόγοι και 3 κατάλογοι νεκρών και τραγουδήθηκαν 9 τραγούδια με τη συνοδεία του αρμονίου της δασκάλας της μουσικής του σχολείου μας Μαρίας Ρέντιτ. Μαζί μας τραγούδησε και η κόρη της, Αναστασία, η οποία είχε σημαντική θέση στα τραγούδια «Μάνα μου κρύψε το σπαθί», «Τρίτος Παγκόσμιος» κ.α. Η συμπεριφορά των παιδιών της τάξης μας σε γενικές γραμμές ήταν καλή (λέμε τώρα καλή γιατί … ) αλλά ο δάσκαλός μας χρειάστηκε να επέμβει αρκετές φορές για να διατηρήσει την τάξη. Από όσα μας είπαν αυτοί που άκουσαν το αφιέρωμα αλλά και από τα μηνύματα που στάλθηκαν στον σταθμό, συμπεράναμε πως το αποτέλεσμα ήταν καλό, αν και οι πιο πολύ είχαμε άγχος.
Βάλια
Φέτος στις 17 Νοεμβρίου πήγα με την τάξη μου στον ραδιοφωνικό σταθμό του Πανεπιστημίου Πατρών για να κάνουμε εκπομπή σχετικά με το Πολυτεχνείο.
Ο ραδιοφωνικός σταθμός ήταν επενδυμένος με ένα μαύρο μαλακό υλικό σαν αφρολέξ σε σχήμα αυγοθήκης. Είχε πολλά μικρόφωνα, ακουστικά και κονσόλες για να ρυθμίζεις τους ήχους. Είχε επίσης ένα κόκκινο κυκλικό φωτάκι που ήταν συνδεδεμένο με την κονσόλα στην μέση ενός τραπεζιού και άναβε μόνο όταν ήμασταν στον αέρα.
Τραγουδήσαμε και μιλήσαμε για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Όπως οι φοιτητές είχαν το δικό τους ραδιοφωνικό σταθμό, έτσι και εμείς την μέρα αυτή μέσα από το ραδιόφωνο θυμίσαμε με λίγα λόγια στον κόσμο που μας άκουσε τους τότε φοιτητές που αγωνίζονταν για την δημοκρατία και την ελευθερία του λόγου.
Ήταν μια διαφορετική γιορτή για την επέτειο του Πολυτεχνείου που θα μου μείνει αξέχαστη.
Μάρθα
Την φετινή επέτειο του Πολυτεχνείου είχα τη χαρά και την τύχη να τη ζήσω μέσα από μια ανεπανάληπτη εμπειρία .Η τάξη μου παρουσίασε ζωντανά μέσα από κείμενα αλλά και αναφορές σημαντικά γεγονότα τα οποία έγιναν εκείνη την σημαδιακή μέρα. Τραγουδήσαμε επίσης τραγούδια του Μάνου Λοΐζου αλλά και του Ξυλούρη που έδωσαν ένα διαφορετικό τόνο αλλά και συναίσθημα στην ραδιοφωνική μας εκπομπή.
Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε που μπορούσα να ακούσω την φωνή μου μιλώντας στο μικρόφωνο και φορώντας τα ακουστικά. Βέβαια έπρεπε όλα να πραγματοποιηθούν με ακρίβεια, χωρίς λάθη και να προσέχουμε να μην ακουστεί ο παραμικρός ήχος που θα μεταδιδόταν ζωντανά στους ακροατές.
Ήταν μια ιδιαίτερη τιμή για μας, τα παιδιά της δικής μου γενιάς ,να παρουσιάσουμε από τον σταθμό του Πανεπιστημίου μια ζωντανή εκπομπή για ένα τόσο ξεχωριστό γεγονός της ιστορίας μας .Ίσως στο μέλλον δε θα μπορέσω να ξαναζήσω κάτι παρόμοιο.
Μάριος
Η πρώτη μου φορά που μπήκα σε ραδιοφωνικό σταθμό ήταν μόνο για να πω τα κάλαντα. Όμως τη δεύτερη φορά δεν πίστευα πως θα συμμετείχα και εγώ.
Το προσωπικό του σταθμού UPfm μας υποδέχτηκε, περιμένοντας από εμάς ένα θετικό αποτέλεσμα για τη γιορτή της 17η Νοεμβρίου. Η εκπομπή μας κράτησε περίπου δύο ώρες.
Στο τέλος όλα πήγαν όπως θέλαμε. Στο σπίτι οι γονείς μου έδωσαν συγχαρητήρια για την εκπομπή
Γιώτα
Η 17 Νοεμβρίου είναι μια μέρα αφιερωμένη στον σκληρό και άνισο αγώνα των φοιτητών ενάντια σε ένα ξενόφερτο καθεστώς. Έχουν περάσει 38 χρόνια από τότε, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να ξεχάσουμε τον αγώνα αυτών των ανθρώπων. Διότι δεν επαναστατούσαν μόνο για να αντισταθούν στις πιέσεις, αλλά και για να αποκτήσουν ελεύθερη βούληση και άποψη. Εμείς για να τιμήσουμε τη μνήμη τους, διότι πολλοί πέθαναν, βγήκαμε σε ανοιχτή ακρόαση στο ραδιοφωνικό σταθμό του πανεπιστημίου Πατρών.
Για μια στιγμή όλοι νιώσαμε το συναίσθημα που κατέκλυζε τους δρόμους του Πολυτεχνείου, καθώς όλοι οι φοιτητές ενθάρρυναν τους πάντες και έδωσαν όλο τους το είναι, ακόμα και την ζωή τους για τα πιστεύω τους. Για μια στιγμή ο χρόνος σταμάτησε και γύρισε πίσω, τότε που οι φοιτητές μετέδιδαν ενθαρρυντικά συνθήματα μέσω του δικού τους ραδιοφωνικού σταθμού, ξυπνώντας τα αισθήματα των ανθρώπων και την ανάγκη τους για μια ζωή καλύτερη. Ανακοινώσαμε τα γεγονότα όπως έγιναν, όπως επίσης τραγουδήσαμε μελωδίες που θύμιζαν την εποχή και απαριθμήσαμε τους νεκρούς που αδικοχάθηκαν .
Έτσι ο κόσμος είχε την ευκαιρία να ξαναθυμηθεί και να αναλογιστεί ότι χωρίς αυτήν την επανάσταση η ζωή μας θα ήταν διαφορετική. Πιστεύω ότι η εμπειρία αυτή ήταν για όλους σημαδιακή.